Hi Amber, ik heb zelf anorexia gehad en ben recent hersteld. Ik zou graag je boek willen lezen, maar ik wil natuurlijk geen terugval. Denk je dat ik jouw boek gewoon kan lezen?
De afgelopen weken heb ik meerdere keren deze vraag gehad. Kun je als anorexiapatiënt Uit beeld wel veilig lezen? En hoe zit dat als je net aan het opkrabbelen bent van anorexia? Of als je nu of in het verleden te maken hebt (gehad) met andere eetproblemen?
Het is zijn zeer legitieme vragen, ik snap de angst heel goed. Tijdens en vlak na een eetstoornis ben je erg gevoelig voor alles wat met eten te maken heeft. Verhalen, gesprekken, gedachten. Ze kunnen je helpen, maar je soms ook ineens op verkeerde ideeën brengen. Ook als je dat helemaal niet wil. In het kort: er is – in ieder geval voor een bepaalde periode – een kans op een terugval. Dat moet je niet onderschatten.
Herkenning
Misschien herken je veel van wat ik beschrijf in het boek. Ik hoop dat je daarin de bevestiging vindt dat je niet alleen bent. Dat je niet gek of raar bent. Je bent ziek (geweest) en dat is heel heftig, maar niets om je voor te schamen.
Ik schreef Uit beeld zowel om het gesprek erover te openen en het taboe over eetstoornissen te doorbreken, als om mijn persoonlijke verhaal te vertellen waar anderen – patiënten, naasten, behandelaren – misschien wel iets aan zouden kunnen hebben.
Ik hoop dat je de bevestiging vindt dat je niet alleen bent. Dat je niet gek of raar bent
Omdat ik altijd heb gewild dat dit ook een boek zou zijn voor (ex-)anorexiapatiënten, heb ik bepaalde zaken met opzet niet benoemd in mijn boek. Zo zal je nergens lezen wat ik ooit heb gewogen. Ik weet dat zulke informatie patiënten in verwarring of op verkeerde ideeën kan brengen. Bovendien is het helemaal niet relevant voor het verhaal. Zo heb ik heel bewust nog een aantal dingen weggelaten.
Open en eerlijk
Maar ik vertel wel over eetzieke gedachten en tot op zekere hoogte ook over eetgestoorde handelingen. Ik heb namelijk ook inzichtelijk proberen te maken voor mensen zonder eetproblemen wat het daadwerkelijk betekent om middenin een eetstoornis te zitten. In mijn boek komt een aantal heftige scènes voor waarin ik beschrijf hoe eenzaamheid en depressie voelen. Ik beschrijf hoe intens en donker anorexia kan zijn en wat een eetstoornis met je doet. Hoe destructief het kan zijn. Dat anorexia geen keuze of luxeprobleem is, maar een levensbedreigende mentale ziekte.
Het is belangrijk om open en eerlijk te zijn over depressie en anorexia. En dus schets ik geen fraai beeld. Maar ik weet ook dat dergelijke beeldende beschrijvingen voor sommige (ex-)patiënten te confronterend kunnen zijn en/of slechte inspiratie kunnen vormen. Dat is het allerlaatste wat ik wil natuurlijk.
Ben je nog gevoelig voor bepaalde triggers, dan is dit niet het moment om het boek te lezen
Wanneer je weet dat je gevoelig bent voor verhalen over anorexia, wanneer je weet dat je inspiratie zoekt in eetgestoorde gewoonten, wanneer je weet dat verhalen over depressie en eetstoornissen je (te) emotioneel maken, dan raad ik je met klem aan om dit boek niet te lezen. Dan is dit absoluut niet het juiste moment.
Niet alleen over anorexia
Is Uit beeld dan puur en alleen een boek over anorexia? Nee, zeker niet. Het gaat vooral ook over perfectionisme, het hanteren van hoge standaarden voor jezelf, (geen) hulp durven vragen, de (on)maakbaarheid van het leven, ambities hebben en daarin doorslaan. Het komt allemaal voorbij. Want het heeft er allemaal mee te maken. Deze overtuigingen en eigenschappen hebben mij heel ver gebracht in mijn jeugd, maar – achteraf gezien – ook kwetsbaar gemaakt voor het krijgen van anorexia. Daarin kon ik al die eigenschappen en overtuigingen in extreme, destructieve mate kwijt. Zonder dat ik dat doorhad. Ik weet uit mijn ervaring in de kliniek dat ik daarin lang niet de enige was.
Gelukkig zorgden die eigenschappen en overtuigingen er uiteindelijk ook weer voor een groot deel voor dat ik na een aantal jaar weer opkrabbelde. Ik leerde ze weer op een gezonde manier in te zetten. En misschien is dat juist heel waardevol om als (ex-)anorexiapatiënt over te lezen. Alhoewel mijn verhaal maar één verhaal is, vind je misschien handvatten om een eerste moeilijke stap te zetten in de goede richting. Misschien vind je hoop. Misschien een gezonde dosis inspiratie. Misschien de moed om erover te gaan praten. Alles is hierbij winst.
Luister naar je gevoel
Maar hoe weet je nou of je in mijn boek steun vindt of dat het te heftig voor je is? Helaas heb ik daar geen pasklaar antwoord op. Iedereen is anders, iedereen is uniek. Iedere eetstoornis is uniek. De oorzaken, het verloop, de gevolgen, het genezingsproces, ze zijn uiteenlopend. En ik ben slechts een ervaringsdeskundige op het gebied van één specifieke ervaring. Ik weet niet wat jou helpt en ik heb ook helemaal niet de sleutel in handen wanneer het gaat over het genezen van anorexia.
Ik ben slechts een ervaringsdeskundige op het gebied van één specifieke ervaring
Als je twijfelt over of je Uit beeld veilig kunt lezen, luister dan naar dat gevoel. Laat éérst iemand anders het boek lezen. Iemand die dicht bij je staat. Hij of zij leert er mogelijk iets van, krijgt meer begrip voor de moeilijke momenten die je doormaakt(e) en kan het er met je over hebben. Deze persoon kan dan vervolgens ook veel beter inschatten of het een goed idee is als jij het boek ook leest. Misschien is nu niet het moment. En dat is prima. Wat jou helpt op dit moment is het allerbeste.
Liefs,
Reageren is niet (meer) mogelijk.