Ik heb een (heel persoonlijk) boek geschreven ~ Amber Brantsen

Zo’n 11 jaar geleden kreeg ik anorexia. Inmiddels ben ik al jaren weer kerngezond, maar niet eerder werd ik zo door het leven getest als toen.

Nog altijd is het praten over mentale ziekten een taboe. Mensen die hun verhaal doen in tijdschriften of kranten krijgen vaak ‘uit privacyoverwegingen’ een andere naam. Uiteraard staat het iedereen vrij om daarvoor te kiezen als dat beter voelt. En toch vraag ik me dan af: waarom voelt deze persoon zich niet vrij om over zijn of haar mentale ziekte te praten? En ook: wat kan ik doen om het taboe te helpen doorbreken?

Ik ben Amber en ik heb anorexia gehad. There, I said it.

Het afgelopen jaar schreef ik er een boek over. Niet omdat het zo’n mooi verhaal was, maar in de hoop het stigma er – op z’n minst – een beetje af te halen.

Mijn boek is vanaf oktober te lezen. Tot die tijd probeer ik de kracht te verzamelen om mijn verhaal met volle overtuiging naar buiten te brengen. Want ook ik vind het nog steeds heel confronterend.