Gisteren was het precies een jaar geleden dat ik samen met Jurgen van den Berg mijn laatste NOS Radio 1 Journaal maakte. Dat betekent dat ik het vandaag al een jaar zónder moet doen. En dat stemt me toch een beetje weemoedig.
Het was het najaar van 2015. Ik zat net een paar maanden bij Frank van der Lende op NPO 3FM toen Peter de Vries, toen eindredacteur van het NOS Radio 1 Journaal, vroeg of ik eens met Jurgen van den Berg wilde komen praten. Ze zochten nog een co-host.
Jurgen
Jurgen zou de presentator worden van het vernieuwde format, dat vanaf januari 2016 zou gaan lopen. Ik had hem nog nooit ontmoet, maar hij is een bekende naam. Een radioman pur sang, zo wist ik. Zet hem ergens neer en hij maakt er radio van. Een gesprek met de correspondent over de oorlog in Syrië? Geen probleem. Maar een quiz spelen met een luisteraar over muziek uit de jaren ’80 doet hij net zo goed. Bovendien was Jurgen zelf nieuwslezer geweest bij de NOS. Jarenlang zat hij elke ochtend bij Giel Beelen (NPO 3FM). Dat schept al snel een band.
We ontmoetten elkaar in de hal van de NOS. Het klikte meteen. Na een minuut of 3 kwam dé vraag. Of ik zijn co-host wilde worden. Ik zou de nieuwsbulletins lezen op de hele en halve uren. Op de kwartieren had ik dan de Meer in de Media-rubriek, waarin ik de voorpagina’s van die ochtend besprak, buitenlands nieuws, het laatste sportnieuws of opmerkelijke nieuwtjes. In mijn enthousiasme zei ik zonder aarzelen ‘Ja natuurlijk!’
Twijfels
En eerlijk is eerlijk, ik was helemaal niet zo zeker van mijn zaak. Je moet weten dat ik het NOS Radio 1 Journaal nogal (!) hoog heb zitten. Ik was midden twintig en zat net bij NPO 3FM. Een overstap naar dé nieuwszender van Nederland? Kon dat wel? Kon ík dat wel?
Maar ik herinnerde me hoe ik me voelde toen ik een halfjaar eerder werd gevraagd als lezer bij NPO 3FM. Ik had toen precies hetzelfde gevoel. Vroeg me af waarom ze mij moesten hebben. Bovendien vond ik mezelf helemaal niet hip/ad rem/leuk genoeg. Maar het kwam allemaal goed. Ik groeide en ontdekte een lossere (nieuwslezers)kant van mezelf.
Mijn 3FM-tijd was kort, maar ontzettend gezellig en leerzaam. Ik heb nog nooit zo gelachen als toen. Ik vond dat ik van die ervaring moest leren en mezelf het nieuwe avontuur moest gunnen. Want een avontuur, dat werd het!
Ik moest mezelf het avontuur gunnen
spannend
Het vernieuwde format van het NOS Radio 1 Journaal had een frisse toon, met naast het harde nieuws (nog altijd de kern van het programma) ook ruimte voor langere reportages, menselijke verhalen, verdieping en afwisseling. Het NOS Radio 1 Journaal is een instituut. Luisteraars zijn trouw en rekenen erop. Dat maakte het omgooien van het format spannend, want hoe zouden de nieuwe plannen worden ontvangen?
In het begin moesten luisteraars best wennen. Logisch natuurlijk! Andere stemmen, vertelvormen en rubrieken. En ik geloof dat de discussie over de reageer-rubriek De Kritiek van Jan Publiek nog altijd gaande is. Sommige luisteraars vinden het onzin dat er gereageerd mag worden op de uitzending, anderen sturen geregeld reacties in. Het is allemaal goed.
Outside the box
Anderhalf jaar lang elke dag die wekker middenin de nacht, dat mis ik zeker niet. 3.18 uur was het perfecte moment, zo had ik na een aantal maanden uitgevogeld. Slaapmaximalisatie zonder te hoeven haasten op weg naar werk. Je kunt je voorstellen dat het behoorlijk schakelen was toen ik ook weer eens kon ‘uitslapen’ tot een uur of 7.
Ik heb geen moment spijt gehad van mijn overstap naar tv. Maar ik mis het NOS Radio 1 Journaal soms natuurlijk wel. Het was een enerverende tijd, waarin we nieuwe dingen uitprobeerden, creatief mochten zijn en outside the box konden denken. En waar ik écht heb geleerd hoe je nieuwsradio maakt.
Vond je dit een leuk artikel? Klik op één van de social-icoontjes om te delen!
Reageren is niet (meer) mogelijk.